του Δημήτρη Χωματά
Η βασικότερη ευχή και επιθυμία όλων των ανθρώπων είναι να ζήσουν ευτυχισμένοι.
Παρά την επιθυμία όμως η ανθρώπινη κοινωνία διαμορφώνεται απο δυνάμεις που λειτουργούν ακριβώς αντίθετα απο αυτή.
Η ανθρώπινη κοινωνία στηρίζεται στην βία, την καταστροφή του περιβάλοντος, την εκμετάλευση των πιο αδύναμων και δημιουργεί δομές που παράγουν ανισότητες μεταξύ των ανθρώπων
Γιατί ομως δημιουργούμε αυτή την τόσο άσχημη πραγματικότητα ενω επιθυμούμε την ευτυχία?
Μια απο τις πιο καταστροφικές και ίσως ισχυρότερη ολων των επιθυμιών του ανθρώπου είναι η επιθυμία για εξουσία επάνω στους άλλους.
Η επιθυμία να υποτάξει άλλους στην θέληση του.
Σε αυτή την κατάσταση το εγώ βρίσκει την πιο ανεξέλεγκτη και καταστροφική του έκφραση στην προσπάθεια να ικανοποιήσει τους εγωιστικούς στόχους
Σε άλλους πολιτισμούς αυτή η αυταρχική διάθεση εκμετάλευσης των ανθρώπων εχει περιγραφεί ως οντότητα.
Ο βουδισμός προσωποποιεί αυτή την διάθεση και τον ονομάζει ‘’βασιλιά διάβολο τουΈκτου Ουρανού.
Και τον κόσμο μας τον θεωρεί βασίλειο του οπου όλοι μας είμαστε υπήκοοι του και ως εκ τούτου ζούμε με τον δικό του κανόνα.
Αυτό της εξουσίας και της καταδυνάστευσης των άλλων
Το ανθρώπινο γένος είναι η αιτία των περισσοτέρων απο τα δύσκολα προβλήματα του πλανήτη.
Είναι όμως και η πηγή της λύσης τους
Η αντισταθμιστική δύναμη στην καταστροφική πτυχή της ανθρώπινης φύσης είναι η συμπόνοια.
Η πραγματική έννοια της συμπόνοιας προφανώς δεν είναι αυτή που οι περισσότεροι πιστεύουμε.Δεν περιέχει οίκτο ούτε λύπηση
Η λέξη συμπόνοια διατυπώνεται με ακρίβια στα σανσκριτικά κείμενα.
Περιγράφεται μετις λέξεις Maitri και Anukampa.
H λέξη Maitri σημαίνει συντροφικότητα
Anukampa σημαίνει βαθιά συμπάθεια που προκύπτει οταν βλέπουμε τα βάσανα των άλλων και προκαλεί την δράση.
Συνοπτικά σημαίνει επιθυμία να ανακουφίσω τον πόνο και να δώσω χαρά
Η πραγματική συμπόνοια πηγάζει απο την αίσθηση της ισότητας και της διασύνδεσης της ζωής
Η πραγματική συμπόνοια εχει τις ρίζες της στο σεβασμό της αξιοπρέπειας τόσο της δικής μας όσο και των άλλων
Αντίθετα το συναίσθημα της λύπησης καθώς και κάθε άλλο συναφές συναίσθημα δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την πραγματική συμπόνοια αλλά μάλλον είναι ο δικός μας τρόπος να ομολογήσουμε πως δεν γνωρίζουμε τον τρόπο να ανακουφίσουμε πραγματικά αυτούς που υποφέρουν
Και δυστυχώς αυτό συμβαίνει γιατί δεν είμαστε σε θέση να νιώσουμε συμπόνοια για τον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι ενα συναίσθημα που συνήθως θεωρούμε αδυναμία και ατέλεια και δεν είναι λάθος δικό μας αλλά της διαπαιδαγώγησης που έχουμε λάβει.
Ισως είναι καιρός να γίνουμε πιο ελαστικοί με τον εαυτό μας και να μας επιτρέψουμε να νιώσουμε την συμπόνοια
Εφόσον το καταφέρουμε αυτό θα δούμε εντυπωσιακές αλλαγές στην ζωή μας.
Και επειδή το αποτέλεσμα θα μας γοητεύσει θα μας είναι πολύ πιο εύκολο να καταλάβουμε τι πρέπει να κάνουμε για τους άλλους.
Συμπόνοια σημαίνει μοίρασμα.
Σημαίνει πάσχω και εγω μαζί σου, πονάω μαζί σου αλλά και χαίρομαι μαζί σου.
Είναι η ενδυνάμωση των άλλων δίνωντας ώθηση ωστε να ξεκλειδώσουν την δύναμη και το κουράγιο τους ωστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα τους
Η προσπάθεια μας να προσφέρουμε στους άλλους αποτελεσματική ενθάρυνση για να αντιμετωπίσουν τις περιστάσεις είναι που δημιουργεί την σοφία
Οι πράξεις καλοσύνης πάλι απαιτούν θάρρος
Η συμπόνοια λοιπόν είναι άμεσα συνδεδεμένη με το θάρρος και την σοφία
Αν θέλουμε να μετασχηματίσουμε την κοινωνία μας έτσι ώστε η ευχή για ευτυχισμένη ζωή να μη παραμένει απλά μια ευχή , αυτός ο μετασχηματισμός θα πρέπει να ξεκινήσει μέσα απο τις καρδιές μας. Η ζωή που βασίζεται στην πραγματική συμπόνοια απαιτεί ένθερμη πίστη στον εαυτό μας και στούς ανθρώπους
Είναι εύκολο να παραιτηθούμε απο αυτή την προσπάθεια μπροστά στις πρώτες αποτυχίες .
Η απώλεια της πίστης είναι ενα κοινό χαρακτηριστικό του κόσμου μας
Πρέπει να συνεχίσουμενα πιστεύουμε αλλα και να αναδυκνείουμε την έμφυτη καλοσύνη που βρίσκεται μέσα στόν καθένα απο εμάς
Είναι τόσο απλή έννοια με τόσο δύσκολη υλοποίηση .
Παρόλα αυτά όμως ολοι μας μπορούμε να συγκεντρώσουμε την ενέργεια μας σε αυτή για να επιφέρουμε τις μέγιστες θετικές αλλαγές στον κόσμο μας.
Ας κρατήσουμε στις καρδιές μας την γνώση πως το κέντρο του σύμπαντος βρίσκεται μέσα στον καθένα ξεχωριστά. Πως ο μεγάλος δάσκαλος δεν βρίσκεται ούτε στις κορυφές των βουνών, ούτε σε αποκομένα σημεία με δύσκολη πρόσβαση. Ο μεγαλύτερος δάσκαλος μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και για να πάρουμε τις απαντήσεις που αναζητούμε απλά πρέπει να τον ρωτήσουμε.